فارغ از نام گیتار که برای هر دو ساز اطلاق میشود، گیتار الکتریک و گیتار کلاسیک ذاتاً تفاوت دارند؛ از لحاظ جنس صدا، جنس سیمها، شکل ظاهری آنها و نقشی که در موسیقی ایراد میکنند. در روند موسیقایی، هر کدام از این دو ساز میتوانند به صورت تک نواز یا سولویست و همچنین به صورت ساز همراه نقش خود را ایفا کنند ولی این نقش رنگ و لعاب متفاوتی دارد.
برای درک این تمایز ویژگی های زیر را با هم بررسی می کنیم تا به شناخت کاملی از هر دو ساز گیتار الکتریک و گیتار کلاسیک برسیم. همچنین اگر به ساز گیتار علاقه مند هستید پیشنهاد می کنیم از صفحه آموزش گیتار دیدن کنید.
صدادهی در گیتار کلاسیک عموماً از درون جعبه ی صدادهی متساعد میشود. این امر باعث میشود که جنس صدا آکوستیکی و غیر قابل تغییر باشد. در گیتار الکتریک جعبه ی صدایی برای تقویت صدای سیمها وجود ندارد. در واقع صدا در اثر القای الکتریکیِ نوسان سیمها بر روی سیم لوله، که به آنها پیکاپ (pickup) میگوییم، ساخته میشود. این امر باعث میشود گیتار الکتریک گستره ی صدایی زیادی را برای ما به ارمغان آورد. همچنین گیتار الکتریک از جایگاههای مختلفی از سیم بین دسته و خرک پایینی دریافت صدا دارد که باعث تغییر در اکولایزر نت ها میشود.
نکته ی دیگری که درباره ی صدا دهی گیتار الکتریک وجود دارد این است که گیتار الکتریک با افکتهایی همچون اوردرایو (overdrive)، دیستورشن (distortion)، دیلی (delay)، گرانج (grunge)، و ریورب (reverb) میتواند بستر وسعت صوتی بیشتری را برای ما ایجاد کرده و همچنین انواع تکنیکها را همراه با این افکتها میتوان اجرا کرد.
سیم های گیتار کلاسیک عمدتاً به دو دسته ی سیم های نایلونی و سیم های فلزی تقسیم میشوند. سیمهای نایلونی صداهای زیرتر و سیمهای فلزی صداهای بم تر را تولید میکنند. سیمهای فلزی در واقع روکشی به دور رشتههایی ابریشمی هستند. این نوع سیم باعث میشود که رنگ و جنس صدای تولید شده کاملاً بم و گرد باشد.
سیم های گیتار الکتریک عموماً فلزی هستند. به این خاطر که سیمها بتوانند القای مغناطیسی بر روی سیم لوله داشته باشند و در عین حال صدای فلزی که از این سیمها متساعد میشوند صدای تقریباً تو دماغی تر و تیزتری دارد. در سیمهای باس گیتار الکتریک رشته سیمهایی به دور یک مفتول کشیده شده است به همین خاطر صدای بم آن به گردی صدای گیتار کلاسیک نیست.
گیتار کلاسیک دارای ۱۹ فرت میباشد که از فرت ۱۲ به بعد آن بر روی بدنه نصب شده و ۱۲ فرت قبلی بر روی دسته قرار دارد. شکل ظاهری آن متقارن و گاهی دارای یک فرورفتگی به نام کات وی (cutaway) است.
گیتار الکتریک به دلیل اینکه جنس صدا از بدنه بیرون نمیآید میتواند شکل های ظاهری متفاوت و متنوعی داشته باشد. عموماً بین ۲۲ تا ۲۴ فرت دارد. جنس صدا بر اساس پیکاپها میتواند تیزتر یا بم تر بوده و حتی این میزان را میتوان با تنظیماتی که بر روی بدنه قرار دارد تغییر داد. در ساختار گیتار الکتریک یک قسمت به نام دسته ویبراتور یا ترمولو آرم قرار دارد که به کمک آن میتوانیم نتها را کمی دیز یا بمل کرده و حتی نقش ویبره را ایجاد کنیم.